19 września 2007r. w LO im. S. Staszica uczniów klas humanistycznych nauczycielki Barbara Wierzchowska (polonistka) i Anna Jańczuk (plastyk) zabrały na niezwykle interesującą podróż na temat „Labirynty Wyspiańskiego”. Sesja naukowa zorganizowana dla uczczenia setnej rocznicy śmierci tego wyjątkowego twórcy składała się z dwóch części:

- literackiej, w której pani profesor B. Wierzchowska bardzo przystępnie przedstawiła życiowe tragedie twórcy, „przekleństwo” najbardziej popularnej sztuki pt. „Wesele” i koncepcję teatru. Trudne wiadomości wcale nie okazały się takie nieprzystępne. Urozmaicały je recytacje fragmentów wierszy poety wykonane przez naszych zdolnych recytatorów. Ich stroje z dominującymi motywami kwiatów wprowadzały w klimat ulubionych w malarstwie tematów.

- część- Plastyczna została zaprezentowana w postaci multimedialnej. Na ekranie można było zobaczyć- dzieła malarskie, przykłady sztuki użytkowej projektu artysty, witraże i polichromie. Pani profesor A. Jańczuk uczyła jak należy „czytać- ” obrazy, wskazywała charakterystyczną ich kolorystykę.

Obydwie nauczycielki zachęcały do wycieczek szlakiem Wyspiańskiego po Krakowie i kolejny raz pogłębiały wiedze o kulturze. Pamiętam niezwykle ciekawą „Podróż do Soplicowa” z ubiegłego roku na motywach „Pana Tadeusza” przygotowaną przez te nauczycielki.

Co zapamiętałam?

- że „chabździe” to kwiaty przynoszone z pól do pracowni artysty wraz z korzeniami, które obserwował jak kwitną, więdną i umierają,

- że teatr Wyspiańskiego można umownie interpretować- jako teatr śmierci, miejsce sądu nad narodem, wehikuł duchowy i labirynt,

- że niewyobrażalnie piękne są polichromie w Kościele Franciszkanów wykonane z przyjacielem Mehofferem,

- że przecudnej urody jest metaloplastyczna balustrada zaprojektowana dla Towarzystwa Lekarskiego,

- że brzydkie są meble wykonane jako prezent ślubny dla Tadeusza Boya- Żeleńskiego,

- że przepiękne są portrety dziecięce.