Początki Polskiego Czerwonego Krzyża

18 stycznia w 1919 roku, po odzyskaniu przez Polskę niepodległości, powstało Polskie Towarzystwo Czerwonego Krzyża. W tym samym roku, zostało uznane przez Międzynarodowy Komitet Czerwonego Krzyża i przystąpiło do Międzynarodowej Federacji Stowarzyszeń Czerwonego Krzyża i Czerwonego Półksiężyca. W 1927 roku Towarzystwo zmieniło nazwę na Polski Czerwony Krzyż, pod która funkcjonuje do dnia dzisiejszego.

Od początku swojego istnienia PCK prowadził różnorodną działalność w dziedzinie ochrony zdrowia, pomocy socjalnej i medycznej, a także pracę wychowawczą z młodzieżą. Wyszkolił dziesiątki tysięcy sióstr PCK, pielęgniarek, ratowników, którzy udzielali pomocy zarówno w czasie działań wojennych, jak i w czasie pokoju. Jeszcze przed drugą wojną światową odegrał pionierską rolę w rozwijaniu krwiodawstwa w Polsce.

W czasie drugiej wojny światowej był jedną z nielicznych organizacji, która nie została zdelegalizowana przez Niemców. Szczególne znaczenie miało wówczas działanie istniejącego do dzisiaj Biura Informacji i Poszukiwań, które zajmowało się ustalaniem losów, poszukiwaniem zaginionych i ewidencją strat wojennych.

Po zakończeniu wojny podjął wysiłki, z których najważniejszym było niesienie pomocy poszkodowanym przez działania wojenne i łączenie rodzin. PCK uzyskał znaczną pomoc humanitarną dla społeczeństwa polskiego od innych organizacji czerwonokrzyskich. Dotyczy to zwłaszcza czasu po zakończeniu obu wojen światowych, ale także okresu stanu wojennego, gdy pomoc otrzymało ponad półtora miliona osób, w tym internowani i ich rodziny oraz liczne zakłady służby zdrowia.

Międzynarodowy Ruchu Czerwonego Krzyża i Czerwonego Półksiężyca składa się obecnie ze 188 stowarzyszeń krajowych Czerwonego Krzyża i Czerwonego Półksiężyca (w tym PCK), Międzynarodowej Federacji Stowarzyszeń Czerwonego Krzyża i Czerwonego Półksiężyca (z siedzibą w Genewie) oraz Międzynarodowego Komitetu Czerwonego Krzyża (mający siedzibę również w Genewie w Szwajcarii).

Dziś do najważniejszych wyzwań Polskiego Czerwonego Krzyża  należy zapewnienie kompleksowej pomocy potrzebującym dzieciom, promowanie idei honorowego krwiodawstwa, nauka pierwszej pomocy i promocja zdrowia, a także budowanie sprawnego systemu ratownictwa i reagowanie w sytuacji klęsk i katastrof.